Chile va al Mundial!

Door al het getoeter kan ik mezelf bijna niet horen denken. Door het raam waait het 'Chi-chi-chi, le-le-le, viva Chile' binnen. We gaan naar het WK en dat wordt gevierd alsof we al kampioen zijn. Wat mezelf betreft: het is lang geleden dat ik zo'n mooie partij voetbal heb gezien en nog langer dat ik zo blij was met een overwinning.

Chili speelde vanavond tegen Colombia. Achteraf gezien hadden we ons zelfs met een nederlaag geplaatst, maar dat wisten we tijdens de wedstrijd niet. Bovendien viel de cruciale goal bij Ecuador-Uruguay pas in blessuretijd.
De wedstrijd in Medellin begon slecht. Een stom misverstand tussen een Chileense verdediger en de keeper betekende dat een Colombiaan op het lege doel kon schieten. De bal was voorlangs gegaan als een andere Chileense verdediger hem niet in het doel had getrapt. 1-0 voor Colombia en we zaten in de shit.
Onze centrale middenvelder, Matias Fernandez, zat niet in de wedstrijd. Hij kreeg ook nog een gele kaart. De trainer kende geen pardon en wisselde hem al na een halfuur. Dat bleek het sleutelmoment in de wedstrijd. In de ploeg kwam Jorge Valdivia, een geweldige voetballer wiens talent ergens in de Arabische woestijn aan het verdampen is. Met een goal en tweeënhalve assist was zijn rol behoorlijk doorslaggevend.
Binnen een paar minuten dat hij in het veld was gekomen draaide Valdivia de rollen om. Eerst nam hij de vrije trap waaruit Waldo Ponce de 1-1 binnenschouderde, vervolgens stond hij met een briljant passje aan de basis van de 1-2 van Humberto Suazo.
Die doelpunten hoorden we trouwens al aankomen. We zaten bij het open raam van een kroeg. Bij de buren hadden ze een andere zender opstaan, die een paar seconden voorliep. Op het moment dat een aanval werd ingezet, hoorden we een vaag gejuich naar binnen waaien. Drie seconden later barstte ook bij ons de hel los.

Colombia moest in de tweede helft alles op alles zetten om een klein kansje op kwalificatie over te houden. Chili kon lekker counteren en kreeg de ene kans na de andere. We hadden al minimaal met 4-1 moeten voorstaan toen het plotseling weer spannend werd. Een klutsbal viel voor de voeten van een Colombiaan, die de 2-2 binnenkogelde. Het werd stiller in het café. Dat was nergens voor nodig. Colombia bleef open huis houden. Jorge Valdivia maakte hoogstpersoonlijk 3-2, vlak voor tijd gaf hij de pass waaruit Fabian Orellana 4-2 maakte.

Na de wedstrijd ben ik naar de Plaza Italia gegaan, hét punt waar Santiago samenkomt om te feesten. Duizenden mensen zongen, sprongen, zwaaiden met vlaggen, omhelsden elkaar. Kippenvel. Ik denk dat de sfeer alleen te vergelijken was met die bij de grachtentocht van Oranje in 1988.
Rondom het plein was een indrukwekkende hoeveelheid ME'ers opgesteld en die lui slaagden er bijna in het feest te verpesten (over ME'ers gesproken: met die lui valt niet te sollen. Op 11 september, een traditionele reldag in Chili, stond zo'n peleton opgesteld voor de poort van een winnkelcentrum. Ik vond het lijken op een muurtje bij voetbal en wilde voor de grap net doen of ik een vrije trap nam. Leticia trok me snel van de plek vandaan. Geen grappen, siste ze. Die gasten zijn zo opgefokt dat ze je voor je het weet een week op water en brood zetten).
Terug naar de Plaza Italia. Je zou verwachten dat ze hier wel wat ervaring hebben op het gebied van 'rellenmanagement', maar daar was weinig van te merken. De sfeer was vroeg op de avond uitgelaten en zeker niet grimmig - er waren heel veel vrouwen en kinderen onder de feestvierders -, totdat de ME besloot met groot vertoon van macht mensen van de fontein af te halen. Ineens begonnen de menigte te rennen. Toen kwamen de pliesies met het geniale plan om met een bus het plein op te rijden. Een Chileen redeneert dan: 'die dingen zijn gemaakt om stenen, flessen en vuurwerk te weerstaan, dus is het zonde van m'n belastinggeld als ik er nu geen stenen, flessen en vuurwerk tegenaan gooi.' Ik hoorde het ene stuk glas na het andere sneuvelen. De ME-bus reed mijn kant op en ik maakte me gauw uit de voeten.
Uiteindelijk besloten de pliesies dat het verstandiger was zich terug te trekken van het plein. Die dreiging was in ieder geval weg, maar de volgende diende zich aan. Knapen van een jaar of zestien, zeventien begonnen een barricade van dranghekken te bouwen. Ze braken de stalen spijlen los en deelden die uit aan hun makkers. Er werd nog volop gefeest, maar ik besloot de veldslag niet af te wachten. Morgen lees ik wel in de krant hoeveel winkels er zijn geplunderd en hoeveel doden er zijn gevallen.

Chili gaat naar het WK. Dat is sinds 1998 niet gebeurd. Aan de ene kant hoop ik dat ze tegen Nederland spelen, al kan dat hier in huis tot spanningen leiden. Aan de andere kant lijkt die loting me voor Nederland niet gunstig. Chili heeft namelijk echt een goede ploeg die heeft bewezen op vreemde bodem goed uit de voeten te kunnen. Chili heeft in de kwalificatiereeks vijf van z'n negen uitwedstrijden gewonnen. Twee maanden geleden heeft het een oefenwedstrijd in en tegen Denemarken met 2-1 gewonnen. Ik denk dat er bij de loting in pot 3 of 4 - waar Chili waarschijnlijk in belandt - voor Oranje veel zwakkere tegenstanders zitten dan Chili.

Intussen blijft de WK-kwalificatie in Zuid-Amerika boeien. Leticia was heel verbaasd toen ze vanmiddag de reacties van de Duitsers en Italianen op hun plaatsing zag. Ze toonden nauwelijks emotie, vond ze. Dat is hier wel anders. In Argentinië moesten Maradona en zijn spelers huilen na de overwinning op Peru. En dat terwijl ze nog steeds op de rand van uitschakeling staan! Ze hebben dan wel gewonnen, maar het resultaat van Ecuador-Uruguay (1-2) is buitengewoon ongunstig voor Argentinië. De situatie is nu als volgt: 4. Argentinië (25 punten); 5. Uruguay (24); 6. Ecuador (23). Nummer 4 plaatst zich rechtstreeks, nummer 5 speelt een barrage en nummer 6 pist overal langs. De grap is nu dat Argentinië de laatste wedstrijd in en tegen Uruguay speelt. Bij een overwinning plaatst Argentinië zich rechtstreeks, bij een gelijkspel waarschijnlijk ook. Verliest het echter en wint Ecuador uit bij Chili, dan zijn Messi en zijn kornuiten er komende zomer niet bij in Zuid-Afrika. Komende woensdag krijgen we duidelijkheid. Om middernacht (Nederlandse tijd) wordt in zowel Montevideo als Santiago afgetrapt. Voor de fanatiekelingen: er zijn vast internetkanalen waarop je de ontknoping kunt bekijken.