Dodenrit en martelvlucht

Hallo allemaal,
Ik zit nu in Sydney te wachten bij een touroperator die me informatie kan geven over een trip langs de kust. In de wachttijd mag ik gratis gebruik maken van internet. Ik weet niet wanneer ik aan de beurt ben, dus het kan gebeuren dat dit bericht abrupt eindigt.
Van de coup in Thailand heb ik niks meegekregen, want enkele uren ervoor was ik het land uitgevlucht. Natuurlijk had ik als politicoloog in spe de staatsgreep al lang zien aankomen. Uit mijn diepgaande gesprekken met de tuk-tukbestuurders en de verkopers op straat bleek hoe ontevreden de mensen waren met het regime van premier Thaksin. Ik heb overwogen er een artikel aan te wijden in Elsevier of De Gelderlander, maar omdat het vakantie is, heb ik ervan afgezien.
Op mijn laatste dag in Thailand heb ik de dood recht in de ogen gekeken. Voor Moeder: dit is een stijltrucje om de nieuwsgierigheid van de lezer te wekken. Maar erg spannend was het avontuur wel. Het was 's avonds en ik wilde terug naar mijn hotel, zo'n 7 kilometer verderop. Ik wilde een tuk-tuk nemen en daar niet meer dan 100 bath voor betalen. Helaas bleek dat onder de marktprijs, want niemand wilde me voor die prijs meenemen. Op een bepaald moment nam een van de chauffeurs me bij de arm en leidde me naar een gast op een brommer. Die wilde me wel voor 80 bath meenemen. Al lang blij dat ik niet hoefde te lopen zette ik een helmpie op m'n kop en sprong achterop de brommert. In plaats van de grote weg te pakken, stoven we weg de steegjes in. Met een noodgang reden we door pikdonkere, smalle en verlaten straatjes. Het was de perfecte plaats voor een roofoverval. Even remmen, een welgemikte vuistslag van een handlanger, en Rob is z'n rugzak en moneybelt kwijt. Jullie begrijpen dat ik hem nogal kneep. Gelukkig remde de bestuurder alleen voor de kuilen in de weg. Op de grotere, verlichte straten aangekomen slaakte ik een zucht van opluchting. Onterecht, want hier werd het pas echt eng. Mijn brommert ging veel harder dan alle auto's, tuk-tuks en bussen en schoot de andere voertuigen links en rechts voorbij. De chauffeur had niet in de gaten dat mijn benen wat verder uitstaken dan de zijne, waardoor mijn knieen verschillende keren rakelings langs andere voertuigen scheerden. Na een kwartiertje waren we op de plaats van bestemming en kroop ik opgelucht van mijn zitplaats.

Mijn vlucht van Bankok naar Sydney was een ramp. Tussen Taipei en Sydney zat ik bijna negen uur lang opgevouwen naast een smakkende en slurpende Chinees. Weliswaar was er een ruime keuze aan films en muziek, maar ik was te moe om een film te volgen. Slapen was echter onmogelijk, omdat ik in slechts twee houdingen kon zitten: 1. met mijn knieen tegen de stoel voor me, met de druk van het lichaamsgewicht van mijn voorganger op m'n knieschijven; 2. met mijn benen in het gangpad, waardoor mijn ruggewervel in een zeer onnatuurlijke positie lag gedraaid. In een urenlange draai- en keersessie ben ik niet verder gekomen dan wat gedoezel.

Sydney is een relaxte stad, waar ik het vooralsnog rustig aan heb gedaan. Woensdag heb ik het Opera House en de Harbour Bridge bezichtigd, gisteren ben ik naar het strand geweest en heb ik een tijdje langs de kust gelopen. Mijn gedachten worden de laatste dagen beheerst door een ding: geld. Alles is hier verschrikkelijk duur, zeker als je het vergelijkt met Thailand. Ik ben aan het uitzoeken wat ik allemaal ga doen en dat gaat me behoorlijk wat dollars kosten. Vandaag heb ik m'n bustrip van Sydney naar Cairns geboekt. De vlucht terug en een activiteitenpakket zijn de volgende targets. Na deze grote uitgaven hoop ik dat het uitgavetempo wat gaat afnemen. Ik hoop dat ik het geld dan uit m'n hoofd kan zetten en echt kan genieten van het land.

Het goede antwoord op de vraag van de vorige keer was 40 bath. Niemand had het goed, maar mijn zuster (El voor intimi) zat het dichtstbij. Het lijkt er dus op dat de prijs naar haar gaat. Wat dacht je van 10 beergooicredits? ;)
De vraag voor deze keer: ik reis de komende weken van Sydney naar Cairns, een afstand van bijna 3000 kilometer. Als ik deze reis in een ruk zou maken, hoeveel uur zou me dat kosten? Voor alle duidelijkheid: het gaat om een reis met de busmaatschappij die ik uitgekozen heb, en waarvan ik de naam om begrijpelijke redenen (google!) niet geef.